همورویید یا بواسیر یکی از شایع ترین و آزاردهنده ترین بیماری های مقعد است. متاسفانه بسیاری از بیماران به دلیل مسائل فرهنگی و شرم، از مراجعه به پزشک و بررسی و درمان آن امتناع می کنند و این تاخیر و عدم درمان دقیقا آغازگر بسیاری از مشکلات و بیماری های ثانویه در بیماران خواهد بود. به صورتی که نه تنها امکان درمان را در وقت مقتضی از بین می برد بلکه درمان را بسیار مشکل تر و طولانی تر می نماید.
در طول سال‌های متمادی فعالیت در حوزه بیماری‌های مقعد، بارها شاهد بوده‌ام که بیماران به دلیل تأخیر در مراجعه برای درمان، دچار عوارض مهلک و کشنده‌ای شده‌اند که ثانویه به بیماری اولیه مقعدشان بوده است. متأسفانه این افراد زمانی برای درمان مراجعه می‌کنند که دیگر دیر شده است. دکتر پرهام فراهانی با سال ها تجربه و اجرای درمان های پیشرفته و نوین در این حوزه و جراحی چندین هزار بیمار با مشکلات مقعدی، یکی از پیشگامان درمان بیماری های مقعد می باشند.
هموروئید (بواسیر) یکی از شایع‌ترین عارضه‌های تمدن شهری است. این مشکل می‌تواند در هر سنی رخ دهد و هر دو جنس را تحت تأثیر قرار دهد. تخمین زده شده است که حداقل ۵۰ درصد از افراد بالای ۵۰ سال، در مقطعی از زندگی خود علائم مرتبط با هموروئید را تجربه کرده‌اند. با تحلیل داده‌های منابع دولتی به این نتیجه رسیدند که میزان شیوع آن در ایالات متحده ۴.۴ درصد است.
در مطالعه آنها، سفیدپوستان بیشتر از آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار درگیر این عارضه بودند و شیوع آن در افراد با وضعیت اجتماعی-اقتصادی بالاتر، افزایش می‌یافت. همچنین، در مناطق روستایی شایع‌تر از مناطق شهری است.
عوامل ایجاد هموروئید
عوامل زیر به عنوان عوامل مؤثر در ایجاد هموروئید پیشنهاد شده‌اند:
- ▪️ وراثت
- ▪️ ویژگی‌های آناتومیک (ساختاری بدن)
- ▪️ تغذیه
- ▪️ شغل
- ▪️ آب و هوا
- ▪️ مشکلات روانی
- ▪️ پیری
- ▪️ تغییرات غدد درون‌ریز
- ▪️ غذا و داروها
- ▪️ عفونت
- ▪️ بارداری
- ▪️ ورزش
- ▪️ سرفه کردن
- ▪️ زور زدن
- ▪️ استفراغ
- ▪️ لباس‌های تنگ
- ▪️ یبوست
هموروئید چیست؟
هموروئید در واقع چند بالشتک عروقی و مخاطی در ناحیه مقعد است. همه ی انسان ها این بالشتک ها را در مقعد به صورت مادرزادی دارند اما مشکل زمانی ایجاد می شود که این بالشتک ها دچار تورم ، التهاب و پرولاپس یا بیرون زدگی و یا زخمی و ترومبوزه می شوند.
تشخیص این که کدام بالشتک عروقی دچار بیماری و مشکل هست و کدام نرمال است یک کار کاملا تخصصی است و نیازمند بررسی و معاینه توسط جراحی است که در درمان بیماری های مقعد تجربه لازم و کافی را دارد. دکتر پرهام فراهانی دارای بورد تخصصی جراحی، سال ها تجربه در تشخیص، درمان و جراحی های مختلف بیماری های مقعد دارند.
بدین سبب در صورت هر گونه مشکل و یا ناراحتی در مقعد و قبل از هر گونه خود درمانی و یا انجام درمان های ناصحیح و غیر تخصصی، بهتر است جهت بررسی و تشخیص و درمان مناسب به پزشک معالج مراجعه بفرمایید. سه بالشتک عروقی اصلی در موقعیت‌های طرفی چپ، قدامی راست و خلفی راست در مقعد یافت می‌شوند.
چرا این بالشتک ها در مقعد به صورت مادرزادی وجود دارند ؟
این بالشتک‌ها، با پر شدن از خون در حین عمل دفع مدفوع، از کانال مقعدی در برابر آسیب و خراشیده شدن محافظت می‌کنند. لایه عضلانی زیر مخاط و فیبرهای بافت همبند آن، پس از جابجایی موقت به سمت پایین که در طول دفع مدفوع رخ می‌دهد، پوشش کانال مقعدی را به موقعیت اولیه خود باز می‌گردانند. اما وقتی این بالشتک های عروقی دچار التهاب و بیرون زدگی و زخم یا ترومبوز می شوند، مشکلات بسیاری را برای فرد ایجاد می کنند که نیازمند تشخیص و درمان دقیق و قطعی می باشد.
خونرسانی شریانی و وریدی در مقعد و این بالشتک ها بسیار زیاد است، به همین دلیل هر گونه زخم یا تورم در این بالشتک ها منجر به کم خونی های بسیار شدید و مهلک در بیماران خواهد شد.
بیماران عزیز به این نکته توجه بفرمایید که خونریزی های مقعد ناشی از هموروئید یا بواسیر، می تواند به دو صورت اتفاق بیفتد. گاهی خونریزی از این بالشتک های عروقی به صورت خفیف و میکرو می باشد، به صورتی که بیمار سال های سال دچار خونریزی خفیف می باشد اما خود فرد به هیچ عنوان متوجه این خونریزی نمی شود و تنها با آزمایش مدفوع می توان آن را تشخیص داد .
در نتیجه بیمار زمانی مراجعه می نماید که دچار کم خونی یا همان آنمی بسیار شدید است اما خود فرد متوجه آن نشده است . این بیماران گاها درجاتی از ضعف و خستگی مزمن را تجربه کرده اند اما چون به صورت مزمن بوده است به آن اهمیتی نداده اند و زمانی مراجعه می کنند که آسیب های متعددی را دیده اند و حتی نیازمند دریافت فرآورده های خونی می باشند.
دومین گروه افرادی هستند که با خونریزی بسیار شدید و کشنده و ناگهانی از مقعد مراجعه می کنند که نیازمند درمان صحیح و به جا و اورژانسی، جهت حفظ جان بیمار می باشند. بدین سبب به همه ی بیماران و عزیزان توصیه می کنیم که در صورت هر گونه مشکل در مقعد و یا حتی جهت بررسی وضعیت سلامت مقعد، در زمان مناسب به پزشک جراح مراجعه بفرمایند تا دچار عوارض و مشکلات ناشی از آن نشوند.
چرا بالشتک های عروقی دچار بیماری یا هموروئید یا بواسیر می شوند؟
در مورد علل ایجاد هموروئید یا بواسیر چهار تئوری مطرح شده است که به شرح آن خواهم پرداخت.
۱) اتساع غیرطبیعی وریدهای شبکه وریدی هموروئیدی داخلی، شبکه‌ای از شاخه‌های وریدهای هموروئیدی فوقانی و میانی
۲) اتساع غیرطبیعی آناستوموزهای شریانی-وریدی، که در همان محل بالشتک های مقعدی قرار دارند.
۳) افتادگی یا پرولاپس بالشتک های مقعدی
۴) تخریب سیستم بافت همبند مقعد که باعث شل شدن و افتادگی بالشتک ها می گردد
نظریه‌های دیگری نیز برای توضیح اتساع غیرطبیعی عروق هموروئیدی ارائه شده است. به عنوان مثال، هموروئید ممکن است به دلیل بازگشت جریان خون وریدی ناشی از افزایش موقتی فشار داخل شکمی ایجاد شود. این مسئله بر اهمیت مصرف فیبر غذایی خام در رژیم غذایی روزانه، برای جلوگیری از زور زدن هنگام اجابت مزاج تأکید می کند. حتی به صورت تاریخی ناپلئون از هموروئید رنج می‌برد و در تاریخ مطرح شده است که ممکن بود مسیر تاریخ با چند اونس مصرف سبوس که فیبر غذایی خام است تغییر کند.
فشار وارده بر وریدهای هموروئیدی توسط جنین، تشدید این عارضه را در زنان باردار توضیح می‌دهد. پرخونی عروق ممکن است ناشی از نقص در تخلیه وریدی باشد که به نوبه خود، ممکن است به دلیل عدم شل شدن اسفنکتر داخلی به هنگام اجابت مزاج باشد.
اتساع عروقی ممکن است به جریان شریانی افزایش یافته نسبت داده شود؛ این می‌تواند دلیلی باشد که چرا برخی افراد مبتلا به هموروئید پس از یک وعده غذایی سنگین، ناراحتی بیشتری احساس می‌کنند. خون بیشتری از طریق شریان مزانتریک به سیستم گوارش می‌رسد که شریان هموروئید فوقانی شاخه‌ای از آن است. با این حال، هموروئید، واریس نیست. آنها ساختارهایی هستند که به طور طبیعی وجود دارند اما تا زمانی که بافت حمایت کننده فیبروماسکولار بالای بالشتک‌ها تحلیل نرود، علائمی ایجاد نمی‌کنند. این امر به بالشتک‌ها اجازه می‌دهد تا سر بخورند، پرخون شوند، پرولاپس کنند و خونریزی داشته باشند.
عوامل موثر بر هموروئید
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد هموروئید می‌تواند در خانواده‌ها وجود داشته باشد، اما هنوز مشخص نیست که آیا این امر ناشی از عوامل ارثی است (مانند رگ‌های خونی با دیواره ضعیف، یا بافت حمایت‌کننده فیبروژن تحلیل‌رفته یا ضعیف‌شده) یا به دلیل عوامل محیطی (مانند عادات غذایی یا روده‌ای مشابه در اعضای خانواده) است.
در بررسی های انجام شده و اندازه گیری فشار مقعد با مانومتری، تعیین گردید که فشار بالای مقعدی مشاهده شده در افراد دارای هموروئید یا بواسیر، منشأ عروقی دارد. این فشار بالا معمولاً پس از هموروئیدکتومی (جراحی برداشتن هموروئید) به سطح طبیعی بازمی‌گردد. به این نکته توجه بفرمایید که بیماران دارای هموروئید لزوماً یبوست ندارند، و افرادی که به طور مزمن یبوست دارند لزوماً دچار هموروئید نمی‌شوند.
هموروئید یا بواسیر به چند دسته تقسیم می شود؟
هموروئیدها بر اساس محل قرارگیری (یعنی خارجی، داخلی یا مختلط) یا بر اساس درجه (یعنی درجه یک، دو، سه و چهار) طبقه‌بندی می‌شوند. هموروئیدهای خارجی از شبکه وریدی هموروئید تحتانی منشأ می‌گیرند. این نوع هموروئید در زیر خط دندانه‌ای (pectinate line) قرار می‌گیرد و ممکن است دچار ترومبوز (لخته شدن خون) و زخم شود.
هموروئیدهای داخلی بالای خط دندانه‌ای ایجاد می‌شوند. آنها ممکن است دچار پرولاپس (بیرون‌زدگی)، زخم، خونریزی و یا ترومبوز شوند. همچنین ممکن است قابل جااندازی (reducible) یا غیرقابل جااندازی (irreducible) باشند. هموروئیدهای داخلی از شبکه وریدی هموروئید فوقانی منشأ گرفته و توسط مخاط پوشیده شده‌اند. هموروئیدهای مختلط (یعنی ترکیب خارجی-داخلی) ممکن است دچار پرولاپس، غیرقابل جااندازی، ترومبوز یا زخم شوند. این نوع هموروئید از شبکه‌های وریدی هموروئید تحتانی و فوقانی و اتصالات آناستوموزی (پیوندی) آنها ناشی می‌شوند.
هموروئیدهای درجه یک:
تعداد و اندازه وریدهای کانال مقعدی افزایش می‌یابد و ممکن است هنگام اجابت مزاج خونریزی کنند. در این درجه بالشتک ها پرولابه نمی شوند اما صرفا به درون کانال برآمده می شوند.
هموروئیدهای درجه دو:
هنگام اجابت مزاج به خارج از کانال مقعدی نمایان می‌شوند اما به طور خود به خود به داخل کانال مقعدی بازمی‌گردند.
هموروئیدهای درجه سه:
به خارج از کانال مقعدی بیرون‌زدگی پیدا می‌کنند و برای بازگشت به جای خود نیاز به جااندازی دستی دارند.
هموروئیدهای درجه چهار:
غیرقابل جااندازی هستند و به طور مداوم در حالت بیرون‌زده باقی می‌مانند.
هموروئید خارجی چیست؟
دو نوع هموروئید در دهانه خارجی مقعد یافت می‌شود.
* نوع اول عمدتاً به صورت گشاد شدن و پرخونی وریدهای زیر پوست است.
* نوع دیگر به صورت ترومبوز (لخته شدن خون) در این وریدها ظاهر می‌شود.
هنگامی که لخته تشکیل می‌شود، بیمار از وجود آن آگاه می‌شود. میزان درد به اندازه لخته و ارتباط آن با اسفنکترهای مقعدی بستگی دارد. یک لخته بزرگ باعث درد می‌شود، اما حتی اگر لخته کوچک باشد، در صورتی که در داخل عضلات مقعدی قرار گیرد، می‌تواند کاملاً ناراحت‌کننده باشد. هنگامی که این فرآیند به بافت‌های خارجی و داخلی اطراف وریدهای هموروئیدی گسترش می‌یابد، تورم قابل توجهی در ناحیه خارجی ایجاد می‌شود؛ زیرا مایع ادماتوز (آب‌آورده) فضای زیرپوستی در حاشیه مقعد را پر می‌کند. این وضعیت ممکن است منجر به ترومبوز حاد وریدهای هموروئیدی خارجی و داخلی و همچنین پرولاپس (بیرون‌زدگی) شود.
برجستگی، زوائد پوستی یا اسکین تگ‌های خارجی اطراف مقعد:
برجستگی ها یا زوائد پوستی یا اسکین تگ‌های خارجی، ناهنجاری‌هایی در پوست حاشیه خارجی مقعد هستند که به صورت چین‌خوردگی‌های اضافی ظاهر می‌شوند. این‌ها ممکن است بقایای هموروئیدهای ترومبوز شده قبلی باشند که به زوائد فیبری تبدیل شده‌اند. به احتمال زیاد بیمار سابقه قبلی‌ای ندارد که منشأ این زوائد را نشان دهد.
با این حال، زنان اغلب اظهار می‌کنند که این زوائد در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه سوم، ایجاد شده و پس از زایمان باقی مانده‌اند. هنگامی که بیماری هموروئید گسترده است، برخی از وریدهای بیمار در زیر پل‌های پوستی باقی می‌مانند؛ این‌ها نیز ممکن است پس از بهبود زخم‌ها به زوائد پوستی فیبری تبدیل شوند.
هموروئیدهای داخلی:
هموروئید داخلی معمولاً با معاینه چشمی ناحیه مقعدی قابل مشاهده نیست، به خصوص اگر بیمار زور نزند. هنگامی که فرد فشار می‌آورد، ممکن است یک توده برجسته ظاهر شود که تمام یا بخشی از کانال مقعدی را درگیر می‌کند. حداکثر فشار تنها در هنگام اجابت مزاج یا زور زدن بر خروجی آنورکتال وارد می‌شود.
بنابراین، یک معاینه واقعاً قابل اعتماد را نمی‌توان در وضعیت خوابیده به پشت یا وضعیت جک‌نایف معکوس انجام داد. بهترین حالت برای ارزیابی کامل شدت بیماری، معاینه بیمار در حالی است که روی توالت نشسته و در حال اجابت مزاج است و یا در حال حداکثر زور زدن می باشد.
هموروئیدهای ترومبوز شده (لخته شده):
هموروئیدهای ترومبوز شده (یعنی هموروئیدهای لخته شده) اغلب در بیمارانی دیده می‌شود که هنگام اجابت مزاج یا بلند کردن اجسام سنگین فشار می‌آورند؛ همچنین در افرادی که حرکات روده مکرر دارند، مانند آنچه در بیماری التهابی روده یا سوء جذب رخ می‌دهد؛ و در کسانی که برای مدت طولانی می‌نشینند (مثلاً رانندگان کامیون‌های مسافت طولانی، پلیس موتورسیکلت‌سوار، خلبانان خطوط هوایی، و اپراتورهای ماشین‌آلات سنگین ساختمانی).
از نظر تئوری، آسیب مستقیم به ناحیه باعث ایجاد یک واکنش التهابی می‌شود که به ترومبوز (لخته شدن) منجر می‌گردد. علاوه بر این، مانور والسالوا (فشار آوردن) در حین زور زدن می‌تواند به بیرون‌زدگی هموروئید منجر شود که اگر قابل جااندازی نباشد، می‌تواند این عارضه را تسریع کند. ایستایی جریان خون در حین زور زدن نیز یکی دیگر از علل ایجاد می باشد.
توجه بفرمایید یکی از دلایلی که باید حتما جهت معاینه به پزشک جراح مراجعه کنید حتی زمانی که مشکل شدیدی ندارید، این است که بیماری های بسیار مهمی بسیار شبیه هموروئید هستند اما تشخیص و افتراق آنها یک کار کاملا تخصصی توسط جراحی است که سال ها در این زمینه تجربه کافی و لازم را دارد. بسیاری از سرطان ها و پولیپ های دارای بدخیمی و کنسرها، می توانند با شرایطی کاملا مشابه با هموروئید خود را نشان دهند که نیاز به معاینات و بررسی دقیق توسط جراح دارند.
دکتر پرهام فراهانی متخصص جراحی با سال ها تجربه در تشخیص و درمان بیماری های مقعد، بارها نجات بخش بیمارانی بوده اند که فکر می کردند تنها یک برآمدگی بسیار ساده در مقعد دارند اما با تشخیص دقیق و به موقع ، سرطان بیمار در مراحل ابتدایی تشخیص داده شد و با درمان مناسب ، سلامتی خود را به دست آوردند.
علائم و نشانه‌های بواسیر یا هموروئید:
شایع‌ترین شکایت بیماران مبتلا به هموروئید، خونریزی است. این خونریزی معمولاً در حین یا بعد از اجابت مزاج رخ می‌دهد و با زور زدن و دفعات مکرر مدفوع تشدید می‌شود. خون می‌تواند روی دستمال توالت، در کاسه توالت، یا هر دو مشهود باشد. گاهی اوقات، از دست دادن خون ممکن است به اندازه‌ای شدید باشد که باعث کم‌خونی شدید شود.
درد معمولاً توسط هموروئید ایجاد نمی‌شود، مگر اینکه ورید هموروئیدی دچار ترومبوز (لخته شدن)، زخم یا گانگرن (بافت‌مردگی) شده باشد. شایع‌ترین علت درد مقعدی، شقاق است. پرولاپس (بیرون‌زدگی)، چه با بازگشت خودبه‌خودی و چه با نیاز به جااندازی دستی، یکی از تظاهرات شایع هموروئید است. هموروئیدها همچنین ممکن است غیرقابل جااندازی باشند.
خارش مقعدی (Pruritus ani) اغلب به هموروئید نسبت داده می‌شود، اما غالباً معاینه، نشان‌دهنده بیماری هموروئیدی قابل توجهی نیست و می تواند ناشی از بیماری های دیگر مقعدی و گوارشی باشد.
یبوست علامت هموروئید نیست، اما هنگامی که ترومبوز یا گانگرن (بافت‌مردگی) باعث درد می‌شود، اجابت مزاج ممکن است دشوار شود. بیماران تمایل دارند از رفتن به توالت خودداری کنند اگر علائم هموروئید با اجابت مزاج تشدید شود؛ این می‌تواند منجر به نادیده گرفتن نیاز به دفع مدفوع و در نتیجه یبوست یا حتی انسداد شدید روده (obstipation) شود.
اصول درمان بواسیر یا هموروئید:
در درمان بواسیر یا هموروئید اکثرا ابتدا از درمان های دارویی استفاده می شود اما در بسیاری از موارد نهایتا به جراحی و یا درمان پیشرفته امروزی ختم می شود. درمان های دارویی که در درمان هموروئید استفاده می شود هیچ کدام باعث درمان هموروئید یا بواسیر نمی شود بلکه عللی که می تواند باعث تشدید و التهاب بیشتر این بالشتک ها بشود را بهبود می بخشد و فرصتی ایجاد می شود تا التهاب و پرولاپس بالشتک هموروئیدی کاهش یابد. یبوست را می‌توان با تدابیر غذایی مناسب، برنامه مدیریت روده، نرم‌کننده‌های مدفوع، ملین‌ها یا ترکیبی از این‌ها کنترل کرد.
در این گونه موارد حتما بیماران باید از فیبر غذایی بالا مانند سبوس گندم و بسیاری از داروهایی که توسط پزشک جراح تجویز می گردد، استفاده شود. بهبود بهداشت مقعد نیز باید مورد توجه قرار گیرد. استفاده از کرم‌ها، لوسیون‌ها و شیاف‌های موضعی تجاری، امروزه بسیار قابل‌توجه است. امروزه پماد ها و کرم های ترکیبی زیادی جهت استفاده وجود دارد که بهتر است انتخاب نوع آن را با توجه به شرایط خود به پزشک جراحتان بسپارید. یک منقبض‌کننده عروق ممکن است منجر به تسکین موقت سوزش و خارش شود.
به نظر شخصی من، ترکیبات متعددی که در حال حاضر در بازار موجود هست، اساساً برای تسکین تحریکات پوستی عمل می‌کند و برای این منظور به اندازه تقریباً هر کرم، لوسیون یا پماد موضعی دیگری مؤثر است. علائم خارش مقعدی ممکن است بهبود یابد، اما هیچ مدرکی مبنی بر اینکه این ترکیبات باعث کوچک شدن هموروئیدها می‌شود، وجود ندارد. همچنین دستگاه‌ها و محصولات مکانیکی تجاری موجودی وجود دارند که برای تسهیل تمیز کردن مقعد استفاده می‌شوند، مانند مینی بیده‌ها، دوش مینی و واترپیک.
هموروئیدهای پرولاپس شده یا بیرون زده باید توسط پزشک متخصص و مجرب در این زمینه با دست جاندازی شوند. حتی تلاش برای جااندازی مجدد نیز اهمیت دارد؛ زیرا پرولاپس یا بیرون زدگی پایدار این بالشتک های هموروئیدی، بیمار را مستعد ترومبوز و حتی احتمالاً نکروز می‌کند. اگر پرولاپس قابل جااندازی نباشد یا اگر یک جزء خارجی وجود داشته باشد، ممکن است رویکرد جراحی (برش) توصیه شود.
اگر درد ناشی از هموروئیدهای گانگرن‌دار، زخم‌شده یا ترومبوزشده باشد، عمل جراحی بهترین روش درمان است. همچنین، اگر هموروئیدهای علامت‌دار یا گسترده با شقاق مقعدی همراه باشند، باید هموروئیدکتومی (جراحی برداشتن هموروئید) در نظر گرفته شود.
یک هموروئید خارجی ترومبوز شده که باعث درد می‌شود، به طور ایده‌آل با برش موضعی مدیریت می‌شود.
پزشک باید ارزش نشستن در آب گرم را در درمان هر گونه مشکل مقعدی به بیمار توضیح دهد. به صورت ذهنی، جای تردیدی نیست که درد با اعمال گرما کاهش می‌یابد. مطالعات بسیاری مانومتری آنورکتال را روی داوطلبان و بیماران دارای مشکلات آنورکتال (مانند هموروئید، شقاق مقعدی) انجام دادند و تغییرات فشار را پس از غوطه‌ور شدن در آب گرم (۴۰ درجه سانتی‌گراد) و سرد (۵ و ۲۳ درجه سانتی‌گراد) تعیین کردند. در تمام افراد، کاهش آماری معنی‌داری در فشار استراحت پس از غوطه‌ور شدن در آب گرم مشاهده شد. هنگامی که بیماران در معرض دماهای سردتر قرار گرفتند، هیچ تغییری مشاهده نشد. از آنجا که افراد مبتلا به برخی بیماری‌های مقعدی اغلب فشارهای بالایی دارند، کاهش فشار استراحت کانال مقعدی، احتمالاً باعث بهبود علامتی مشاهده شده می‌شود.
درمان های جراحی هوروئید یا بواسیر:
ابتدا به پیشرفته ترین و نوین ترین روش جراحی هموروئید یعنی استفاده از لیزر های co2 ، آرگون و ND:YAG خواهیم پرداخت.
جراحی لیزری هموروئید:
امروزه لیزر برای درمان هموروئید و پولیپ ها و سایر ضایعات به کار می رود. سه لیزر جراحی رایج‌تر عبارتند از: دی‌اکسید کربن، آرگون، و نئودیمیم:ایتریم-آلومینیوم-گارنت (Nd:YAG).
به این نکته توجه بفرمایید که استفاده از لیزر نیازمند آموزش ویژه و اقدامات احتیاطی خاص است. بنابراین هر کسی نمی تواند از لیزر برای جراحی هموروئید استفاده نماید و این کار نیاز به تجربه خاص در این حوزه از جراحی نوین و پیشرفته دارد. بسیارند افرادی که جراحی مقعد با لیزر را به صورت کامل نفی می کنند، زیرا تجربه کافی و شناخت لازم از این حوزه جراحی پیشرفته ندارند. در این عمل جراحی، با تجویز بی‌حسی موضعی، بیمار در وضعیت دمر قرار گرفته و با استفاده از رتراکتور هیل-فرگوسن، پرتو لیزر مستقیماً به سطح توده هموروئید تابانده می‌شود.
بسیاری از جراحان که با روش های پیشرفته و نوین لیزر فعالیت می کنند، بر این باورند که لیزر دی‌اکسید کربن برای هموروئید کتومی مناسب است؛ این به دلیل اثرات بیولوژیکی قابل پیش‌بینی، حداقل آسیب به بافت‌های طبیعی مجاور، هموستاز خوب و دقت تکنیک است. یک نور راهنمای قرمز رنگ که توسط لیزر کم‌توان ایجاد می‌شود، امکان فوکوس دقیق پرتو درمانی را فراهم می‌آورد. دسته لیزر حرکت داده می‌شود، در حالی که پرتو لیزر بافت را از بین می‌برد تا زمانی که ناحیه با یک غشای سفید پوشانده شود و هموروئیدهای داخلی و خارجی به طور مشابه درمان شوند.
برای هر عمل جراحی ۳۰ تا ۴۵ دقیقه زمان نیاز است و بیماران همان روز مرخص می‌شدند، اما در هفته اول به صورت روزانه در مطب پیگیری می‌شدند. هموروئیدهای بزرگ را می‌توان با تکنیک ساب مخاطی درمان کرد. بنابراین، این روش اساساً یک هموروئیدکتومی به روش پارک (Parks’ hemorrhoidectomy) است، با این تفاوت که لیزر به بخیه‌ها برای کنترل از دست دادن خون کمک می‌کند.
در این روش جراحی، قطعا استفاده از مسکن در روزهای اولیه می تواند کمک کننده باشد. بهبودی کامل نیز در عرض یک ماه اتفاق می افتد. ماندگاری بیمار در بیمارستان و دوران نقاهت در این روش جراحی، بسیار کمتر است. تنها نکته منفی در درمان هموروئید با لیزر، هزینه ی بالاتر این روش جراحی به علت استفاده از لنزهای گران قیمت و برق بالا، برای ایجاد توان بالا برای برش بافتی می باشد.
هموروئیدکتومی با لیگاشور:
رویکرد جدید دیگری که در درمان هموروئید یا بواسیر استفاده می گردد، بستن پایه هموروئید با استفاده از یک دستگاه الکتروترمال دوقطبی (بای‌پولار) به نام لیگاشور است. در این روش زمان عمل کوتاه‌تر و میزان ترخیص بالاتر در همان روز جراحی وجود دارد. با این حال، تفاوتی در میزان درد وجود ندارد.
مزایای کلی این روش شامل زمان عمل کوتاه، درد پس از عمل، کاهش نیاز به داروهای مسکن، بازگشت سریع‌تر به کار و زمان بهبود زخم می باشد. این روش و استفاده از این دستگاه هم نیاز به تجربه بالا و علم استفاده از آن دارد.
جراهی هموروئید یا بواسیر به روش سنتی باز:
در روش سنتی جراحی هموروئید، برش بالشتک عروقی با تیغ جراحی انجام می شود و ترمیم با نخ بخیه انجام می شود. در این روش جراحی قطعا میزان خونریزی، درد، تنگی مقعد، اکتروپیون و گاها بی اختیاری بیشتر خواهد بود.
