اندازه نرمال پولیپ چقدر است؟

یک پولیپ بزرگ، از توده های سلولی بزرگتری تشکیل شده و عمر آن طولانی تر می باشد، بنابراین، احتمال سرطان از طریق این تغییرات سلولی بالاتر می رود. همچنین، وجود پولیپ های متعدد نیز احتمال بروز خطا را بیشتر می کند. به طور کلی، احتمال سرطانی شدن پولیپ های کولورکتالی که قطر آنها ۱۰ میلی متر به بالا می باشد، نسبت به پولیپ های کوچکتر از ۱۰ میلی متر، بیشتر است.

پولیپ های دندانه دارِ بدون پایه و آدنوماتوز که اندازه ی آنها ۱۰ میلی متر یا بزرگتر می باشد، در گروه پولیپ های پیشرفته طبقه بندی می شوند. احتمال سرطانی شدن پولیپ با بزرگ شدن اندازه ی پولیپ، بیشتر می شود. بسته به نوع و عوامل دیگر، حدود ۵۰% از پولیپ های بزرگتر از ۲۰ میلی متر، سرطانی هستند.

برخی از تحقیقات دریافته اند که وقتی اندازه ی پولیپ به ۳۵ میلی متر می رسد، خطر سرطان پولیپ تا ۷۵% افزایش می یابد. ملاحظات دیگر می توانند روی این احتمال خطرها تأثیر بگذارند. برای مثال، آدنوماهای توبولار، حدود ۵% از موارد سرطان را تشکیل می دهند، در حالیکه میزان بروز آدنوم های پرزدار می تواند حدود ۴۰% باشد. برخی از تحقیقات دریافته اند که خطر سرطانی شدن پولیپ زمانی بالا می باشد که آدنوم ها:

•  ▪️بزرگ هستند (۱۰ میلی متر یا بیشتر)
•  ▪️متعدد هستند.
•  ▪️پرزدار هستند.

یافته های تحقیقاتی همچنین نشان داده اند که آدنوم های پیشرفته نسبت به سایر آدنوم ها با سرعت بالاتری رشد می کنند و این سرعت پیشرفت با سن فرد افزایش پیدا می کند. آدنوم های پیشرفته حداقل یکی از معیارهای زیر را دارند:

•  ▪️اندازه ی آنها حداقل ۱۰ میلی متر می باشد
•  ▪️حداقل ۲۵% آنها پرزدار می باشند.
•  ▪️دیسپلازی با درجه ی بالا

با اینکه در پولیپ هایی با  اندازه ی ۱۰ سانتی متر یا بزرگتر، احتمال خطر سرطان بیشتر است، اکثر آدنوم هایی (۶۰ تا ۷۵%) که با کولونوسکوپی شناسایی می شوند، کوچکتر از ۱۰ سانتی متر می باشند. پولیپ های کوچکتر را می توان در طول کولونوسکوپی برداشت.