رابطه جنسی مقعدی و سلامت مقعد

رابطه جنسی مقعدی یک فعالیت جنسی نسبتا رایج است که توسط طیف گسترده‌ای از افراد، از جمله مردان، زنان، و افراد با گرایش‌های جنسی و هویت‌های جنسیتی مختلف انجام می‌شود. این عمل در روابط دگرجنس‌گرا نیز غیرمعمول نیست و می‌تواند بخشی از فعالیت‌های جنسی لزبین ها یا همان همجنس گراهای خانم نیز باشد. با وجود شیوع آن، این نوع از رابطه جنسی مدت‌هاست که موضوع بحث و جدل و ممنوعیت‌های فرهنگی بوده که اغلب به یک انگ اجتماعی فراگیر دامن زده است.

نبود گفتگویی مبتنی بر اطلاعات صحیح پزشکی اغلب افراد را مجبور می‌کند به جای راهنمایی‌های پزشکی و واقعی، به سوءتفاهم‌ها و نقل و قول های افراد تکیه کنند که می‌تواند پیامدهای قابل توجهی برای سلامت جنسی ،فردی و سلامت عمومی داشته باشد.

بسیار توصیه می گردد قبل از هر نوع تصمیمی برای داشتن رابطه ی جنسی مقعدی ابتدا از سلامت مخاطات و عضلات و رفلکس های مقعد توسط پزشکی متخصص در زمینه تشخیص و درمان بیماری های مقعد اطمینان حاصل نمایید و یا اگر قبلا رابطه ی جنسی مقعدی داشته اید قبل از آنکه دچار عوارض آن بر سلامت مقعد و روده شوید، ابتدا این مقاله را به صورت کامل بخوانید و در صورت نیاز در اولین فرصت به پزشک مراجعه نمایید. دکتر پرهام فراهانی متخصص جراحی و دارای بورد تخصصی جراحی با سال ها تجربه در تشخیص و درمان های پیشرفته و نوین بیماری های مقعد و روده به شرح این موضوع بسیار مهم و بررسی چالش ها و باید ها و نباید ها خواهند پرداخت.

هدف این مباحثه ارائه یک مرور جامع و مبتنی بر اصول پزشکی از رابطه جنسی مقعدی است که با روشن کردن آناتومی، ملاحظات علمی و عوارض آن و بهترین شیوه‌ها، افراد را برای اتخاذ تصمیم‌های آگاهانه توانمند می‌سازد.

اصول بنیادین: ارتباط درهم‌تنیده لذت، ایمنی و سلامتی

رابطه ی جنسی مقعدی به طور جدایی‌ناپذیری با جستجوی لذت از یک طرف و از طرف دیگر با محافظت فردی و سلامت مقعد در هم تنیده است. ناحیه مقعد، شامل مقعد، کانال مقعدی و روده انتهایی یا همان رکتوم سرشار از پایانه‌های عصبی حسی است. تحریک این اعصاب می‌تواند منجر به لذت جنسی شدید و برای بسیاری، مسیری به سوی ارگاسم باشد. حتی در مردان همجنس گرا که دارای غده پروستات هستند، تحریک این غده از طریق دیواره روده انتهایی یا همان رکتوم می‌تواند منجر به چیزی شود که بسیاری آن را ارگاسمی عمیق‌تر و در تمام‌بدن در مقایسه با یک اوج جنسی معمولی توصیف می‌کنند.

اصل اساسی این گزارش این است که با درک مبانی علمی خطرات آناتومیک و عفونی، افراد می‌توانند شیوه‌هایی را در پیش گیرند که لذت را افزایش داده و در عین حال به طور پیشگیرانه آسیب‌های بالقوه را به حداقل برسانند. درک جامع از مکانیک مقعد و خطرات مربوطه، کلید تبدیل یک فعالیت بالقوه اضطراب‌آور و آسیب زننده به منبعی از صمیمیت مطمئن، رضایت‌بخش و رضایتمندانه است.

افشای سوءتفاهم‌ها: اصلاح باورهای غلط رایج با اصول علمی

چندین باور غلط پایدار در مورد رابطه جنسی مقعدی وجود دارد که می‌تواند ترس و اضطراب شدیدی در افراد ایجاد کند و این ترس و اضطراب به خودی خود می تواند مشکلات ثانویه ای برای افراد ایجاد کند. این گزارش به این سوءتفاهم‌های رایج با ارائه شواهد علمی می‌پردازد.

باور غلط شماره ۱: رابطه جنسی مقعدی همیشه دردناک است.

درد یک تجربه رایج در طول رابطه جنسی مقعدی است، اما بخشی ذاتی یا ضروری از این فعالیت نیست. درد اغلب نتیجه روان‌کنندگی ناکافی، سرعت بالا، یا گرفتگی عضلانی به دلیل اضطراب است. با آمادگی مناسب، از جمله روان‌کنندگی فراوان، رویکردی آهسته و تدریجی، و ریلکس کردن آگاهانه عضلات مقعدی، رابطه جنسی مقعدی می‌تواند تجربه ای غیر دردناک باشد.

باور غلط شماره ۲: رابطه جنسی مقعدی به طور دائمی مقعد را گشاد می‌کند یا باعث بی‌اختیاری می‌شود.

این سوءتفاهم بر اساس یک درک نادرست اساسی از آناتومی مقعد است. عضلات اسفنکتر مقعدی بسیار انعطاف‌پذیر و کشسان هستند و برای کشش به منظور عبور مدفوع و اشیاء دیگر طراحی شده‌اند. پس از فعالیت جنسی، این عضلات به حالت استراحت عادی خود باز می‌گردند. هیچ شواهد علمی برای حمایت از این ادعا که رابطه جنسی مقعدی منجر به گشاد شدن دائمی یا از دست دادن کنترل روده می‌شود، وجود ندارد.

باور غلط شماره ۳: رابطه جنسی مقعدی یک فعالیت “کثیف” است.

یک ترس رایج، احتمال برخورد با مدفوع در طول رابطه جنسی مقعدی است. با این حال، اکثر مواد زائد در بالای کولون و به دور از کانال مقعدی که نفوذ معمولاً در آن رخ می‌دهد، ذخیره می‌شود. برای اکثر افراد، به سادگی دفع مدفوع و دوش گرفتن قبل از فعالیت جنسی برای جلوگیری از کثیفی و کاهش نگرانی‌ها کافی است.

پایداری این باورهای غلط نتیجه مستقیم انگ گسترده پیرامون رابطه جنسی مقعدی است. انزجار اجتماعی و فرهنگی از این موضوع به طور تاریخی منجر به شکاف قابل توجهی در آموزش جنسی و گفتمان پزشکی شده است. این فقدان اطلاعات قابل اعتماد، افراد را در حالت جهل قرار می‌دهد و آن‌ها را در برابر اضطراب و آسیب فیزیکی آسیب‌پذیر می‌سازد. یافته‌ ی به ویژه قابل توجه، بی‌میلی برخی از متخصصان پزشکی برای بحث در مورد خطرات بهداشتی و درمانی در رابطه جنسی مقعدی با زنان است که منجر به جمعیتی از افراد شده که از “علائم مقعدی، تشخیص‌های از دست رفته، درمان‌های بی‌ثمر و آسیب‌های بیشتر ناشی از فقدان مشاوره پزشکی” رنج می‌برند. این امر نشان می‌دهد که پرداختن به این انگ صرفاً پرداختن یک نگرانی اجتماعی یا اخلاقی نیست؛ بلکه یک ضرورت اساسی برای سلامت عمومی است تا به افراد قدرت دهد تا کنترل پیشگیرانه بر سلامت خود را به دست گیرند.

آناتومی و فیزیولوژی ناحیه مقعدی

کانال مقعدی بخش انتهایی دستگاه گوارش است که به عنوان مجرایی برای عبور مواد مدفوعی از قسمت انتهایی روده یا همان رکتوم به مقعد عمل می‌کند. این لوله کوتاه، به طول تقریبی ۲.۵ تا ۴ سانتی‌متر، در مثلث مقعدی کف لگن قرار دارد و توسط یک حلقه عضلانی به نام پوبورکتالیس پشتیبانی می‌شود. کانال مقعدی با رکتوم، که بخش نهایی روده بزرگ (کولون) است، متفاوت است.

عضلات یا اسفنکترهای مقعدی: دروازه‌بان‌های کنترل مدفوع

کانال مقعدی توسط مجموعه‌ای از عضلات به نام عضلات اسفنکتر مقعدی احاطه شده است که برای حفظ کنترل مدفوع و گاز، حیاتی هستند و به طور مستقیم در رابطه جنسی مقعدی دخیل هستند. این گروه عضلانی از دو لایه مجزا تشکیل شده است:

-اسفنکتر داخلی مقعد: این لایه داخلی از یک عضله صاف و غیرارادی تشکیل شده است. در حالت استراحت به طور مداوم منقبض است تا کنترل مقعد نسبت به دفع مدفوع و گاز را حفظ کند و به طور خودکار به رفلکس بازدارنده روده ای – مقعدی واکنش نشان می دهد و شل می‌شود. عضلات داخلی توسط سیستم عصبی خودمختار تنظیم می‌شود، به این معنی که عملکرد آن تحت کنترل آگاهانه نیست.

-اسفنکتر خارجی مقعد: این لایه بیرونی یک عضله ارادی و اسکلتی است که از فیبرهای مخطط تشکیل شده است. عملکرد آن می‌تواند به صورت آگاهانه کنترل شود، و به فرد اجازه می‌دهد عضله را منقبض کند تا از آزاد شدن مدفوع جلوگیری کند یا آن را در طول دفع مدفوع شل کند. عضلات خارجی توسط شاخه‌های عصب پودندال عصب‌دهی می‌شود که کنترل ارادی آن را فراهم می‌کند.

تعامل بین کنترل آگاهانه و پاسخ فیزیولوژیک غیرارادی یک جنبه حیاتی از سلامت و مکانیسم مقعدی است. در حالی که اسفنکتر داخلی به طور مستقل عمل می‌کند، اسفنکتر خارجی می‌تواند به صورت آگاهانه تحت کنترل گرفته شود. این بدان معناست که حالت روانی فرد مثل احساس اضطراب، ترس یا دلهره می‌تواند باعث شود که فرد به طور غیرارادی عضله اسفنکتر خارجی را منقبض کند. این پاسخ فیزیولوژیک فشار و مقاومت را افزایش می‌دهد، که به طور مستقیم منجر به اصطکاک بیشتر و احتمال بالاتر درد و آسیب در طول رابطه جنسی مقعدی می‌شود. این امر یک حلقه بازخورد منفی ایجاد می‌کند که در آن ناراحتی و اسپاسم عضلانی به عاملی برای آسیب بیشتر کانال مقعد تبدیل می شود. یک پیامد کلیدی برای سلامت جنسی این است که آمادگی برای رابطه جنسی مقعدی صرفاً یک فرآیند مکانیکی برای استفاده از روان‌کننده نیست؛ بلکه یک فرآیند عاطفی و روان‌شناختی اساسی است که نیازمند ارتباط، اعتماد، و پذیرش درونی برای شل کردن وریلکس کردن عضلات مقعدی است. درک این رابطه مستقیم بین حالت ذهنی یک فرد و پاسخ فیزیولوژیک او برای تبدیل رابطه جنسی مقعدی به یک تجربه راحت‌تر ، حیاتی است.

خطرات و عوارض رابطه جنسی مقعدی

مقعد و قسمت انتهایی روده یا همان رکتوم از نظر آناتومیک و فیزیولوژیک با واژن متفاوت هستند، و این تفاوت‌ها به درک خطر بالاتر برای برخی از عوارض ایجاد شده در سلامت فردی، در طول رابطه جنسی مقعدی کمک می‌کند. برخلاف واژن، کانال مقعدی روان‌کنندگی طبیعی ندارد. پوشش آن نیز نازک‌تر و ظریف‌تر از پوشش واژن است، و آن را در برابر پارگی ناشی از اصطکاک و فشار آسیب‌پذیرتر می‌سازد. حتی پارگی ها و خراش های بسیار ریز و ظریف که ممکن است با چشم غیرمسلح قابل مشاهده نباشند، می‌توانند نقاط ورودی برای ورود عوامل بیماری‌زا به بدن مستعد کنند و خطر عفونت را افزایش دهند. بافت داخل مقعد نیز فاقد لایه‌های محافظ سلولی است که در پوست بیرونی یافت می‌شود، که آن را در برابر عفونت آسیب‌پذیرتر می‌سازد.

-خطرات عفونی

رابطه جنسی مقعدی به دلیل پتانسیل بالای خود برای انتشار عفونت‌های منتقل شونده از راه جنسی (STIs) یک عمل جنسی پرخطر در نظر گرفته می‌شود. طیف عفونت‌هایی که می‌توانند منتقل شوند بسیار وسیع است مانند کلامیدیا، سوزاک، سیفلیس، تبخال تناسلی، زگیل تناسلی و هپاتیت و غیره است.

-انتقال ایدز (HIV):

رابطه جنسی مقعدی بدون محافظ، بالاترین خطر به ازای هر رابطه را برای انتقال جنسی HIV به همراه دارد. مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) خطر به ازای هر عمل را برای شریک پذیرنده ۱.۳۸% (یک در ۷۲ شانس) تخمین می‌زند، در حالی که خطر برای شریک نفوذ کننده به طور قابل توجهی کمتر است، ۰.۱۱% (یک در ۹۰۹ شانس).

ریسک نسبی انتقال ایدز به ازای هر عمل جنسی

دلیل این تفاوت، نازکی و ماهیت ظریف پوشش رکتوم است که به ویروس HIV اجازه می‌دهد راحت‌تر نفوذ کرده و به جریان خون دسترسی پیدا کند. بافت روده و مقعد همچنین سرشار از سلول‌هایی است که به شدت در برابر عفونت HIV آسیب‌پذیر هستند، حتی در غیاب پارگی‌ها.

زگیل تناسلی (HPV) و سرطان مقعد

ویروس زگیل تناسلی یا همان پاپیلومای انسانی (HPV) مهم‌ترین عامل خطر برای سرطان مقعد است که حدود ۹۱% از موارد را به خود اختصاص می‌دهد. سویه‌های پرخطر HPV، به ویژه انواع ۱۶ و ۱۸، اغلب با ایجاد سرطان مقعد مرتبط هستند. در حالی که داشتن رابطه جنسی مقعدی یک عامل خطر شناخته شده برای انتقال زگیل تناسلی یا HPV است، یک فرد لازم نیست حتماً رابطه جنسی مقعدی داشته باشد تا به HPV یا زگیل تناسلی آلوده شود یا به سرطان مقعد مبتلا شود.

یک چالش به ویژه مهم در مدیریت این خطرات، دوره نهفتگی طولانی مدت بین ابتلا به عفونت زگیل تناسلی (HPV) و ایجاد بالقوه سرطان است. پیشرفت از یک عفونت اولیه HPV پرخطر به تغییرات سلولی و در نهایت به یک تومور سرطانی می‌تواند ۱۰ تا ۲۰ سال یا بیشتر طول بکشد. این زمان طولانی می‌تواند یک حس کاذب امنیت برای افراد ایجاد کند، که ممکن است فرض کنند چون عوارض جانبی فوری را تجربه نمی‌کنند، در معرض خطر نیستند. این جدایی زمانی بین یک رفتار پرخطر و پیامد بلندمدت بالقوه آن می‌تواند منجر به فقدان فوریت در اتخاذ اقدامات پیشگیرانه شود. این بر اهمیت ترویج اقدامات پیشگیرانه و بلندمدت مانند تزریق واکسن زگیل تناسلی و همچنین مهم ترین نکته معاینه مکرر مقعد توسط پزشک جراح حاذق و با تجربه در زمینه تشخیص بیماری های مقعد حتی قبل از ایجاد هر گونه علامت خطرناک تأکید می‌کند. دکتر پرهام فراهانی متخصص جراحی عمومی با سال ها تجربه تخصصی در زمینه ی تشخیص و درمان بیماری های مقعد و روده تا به امروز بیماران بسیاری را در این مورد تحت معاینه و تشخیص زودهنگام قرار داده اند و صراحتا اعلام می نمایند که در این بیماری تشخیص و درمان صحیح می تواند نجات دهنده ی جان بیماران و جلوگیری از ایجاد سرطان های بدخیم مقعد گردد.

آسیب‌های فیزیکی و عوارض بلندمدت

علاوه بر خطرات عفونی، رابطه جنسی مقعدی می‌تواند منجر به عوارض فیزیکی مختلفی نیز شود.

شرایط حاد:

شایع‌ترین آسیب‌های فیزیکی معمولا به صورت حاد ایجاد می شود و شامل شقاق مقعدی (پارگی‌های کوچک در پوشش مقعدی)، بواسیر (رگ‌های متورم)، درد و خونریزی خفیف می‌شوند. این آسیب‌ها معمولاً نتیجه اصطکاک یا فشار بیش از حد هستند.

عوارض نادر اما جدی تر:

در موارد بسیار نادر، یک پارگی بزرگ می‌تواند فراتر از روده گسترش یابد و یک فیستول مقعدی تشکیل دهد. سوراخ شدگی روده یک عارضه بسیار نادر اما شدید است که یک اورژانس پزشکی محسوب می‌شود.

تکرر رابطه جنسی مقعدی بدون مراقبت مناسب یا با وجود بیماری های قبلی مقعد می‌تواند منجر به درد مزمن شود، که به عنوان Anodyspareunia شناخته می‌شود. در موارد نادر، رابطه جنسی مقعدی مکرر، به ویژه زمانی که غیرتوافقی یا با زور باشد، می‌تواند به از دست دادن بلندمدت کنترل روده (بی‌اختیاری مدفوع) به دلیل آسیب به اسفنکترهای مقعدی منجر شود. افراد دارای آناتومی زنانه ممکن است به دلیل تفاوت‌های آناتومیک و تأثیرات هورمون‌ها، بارداری و زایمان بر کف لگن، در معرض خطر بالاتری برای آسیب اسفنکتر مقعدی و بی‌اختیاری مدفوع باشند. تمرینات کف لگن، مانند کگل، می‌تواند به تقویت عضلات اسفنکتر کمک کند و ممکن است در پیشگیری از این مشکل کمک کننده باشد. یکی از مهم ترین و بزرگ ترین کمک ها با این افراد انجام فیزیوتراپی عضلات مقعد و انجام بیوفیدبک مقعد است که به راحتی و با مطمئن ترین و پیشرفته ترین روش ها در مطب دکتر پرهام فراهانی قابل ارائه خدمت به بیماران می باشد.

اقدامات ایمن بخش

-ارتباط آگاهانه و با رضایت دو طرفه

بنیاد هر فعالیت جنسی ایمن و لذت‌بخش، رضایت روشن و مشتاقانه از سوی تمام طرف‌های درگیر است. یک شریک هرگز نباید برای داشتن رابطه جنسی مقعدی تحت فشار یا اجبار قرار گیرد، و تصمیم فرد برای نپذیرفتن باید بدون احساس گناه یا قضاوت منفی مورد احترام و پذیرش قرار گیرد. ارتباط باز و صادقانه در مورد خواسته‌ها نه تنها یک مسئله احترام بخش بین طرفین بلکه یک ضرورت فیزیولوژیک است. صحبت کردن آزادانه و راحت در مورد اولویت‌ها و اضطراب‌ها قبل و در طول رابطه جنسی به آرامش و ریلکس شدن عضله اسفنکتر خارجی مقعد کمک می‌کند، نفوذ را راحت‌تر و احتمال آسیب را کمتر می‌سازد.

-بهداشت و آمادگی

بهداشت مناسب یک جزء کلیدی از سلامت مقعد است و می‌تواند به طور قابل توجهی اضطراب و خطر عفونت را کاهش دهد. یک رژیم غذایی با فیبر بالا، همراه با نوشیدن مایعات کافی، به تمیز نگه داشتن طبیعی مقعد و روده به دفع مدفوع منظم و راحت کمک می‌کند. این اقدام اگر به صورت مداوم و روزانه انجام پذیرد می‌تواند پاکسازی گسترده قبل از رابطه جنسی را برای بسیاری از افراد غیرضروری سازد.

دوش گرفتن قبل از فعالیت جنسی به طور کلی برای یک تجربه تمیز و راحت و عاری از آلودکی لازم است.

–دوش داخل مقعدی

دوشینگ، یا شستشوی مقعد و روده با آب، می‌تواند یک پاکسازی عمیق‌تر را فراهم کند و ممکن است اضطراب را برای افرادی که نگران کثیفی هستند، کاهش دهد. با این حال، دوشینگ ضروری نیست و اگر به درستی انجام نشود، خطرات خاص خود را دارد. دوشینگ مکرر می‌تواند به پوشش مخاطی روده آسیب بزند، تعادل طبیعی باکتریایی آن را مختل کند، و بافت را در برابر عفونت آسیب‌پذیرتر سازد. برای انجام ایمن دوشینگ، توصیه می‌شود از مقدار کمی آب ولرم یا محلول سالین همراه با روان‌کننده استفاده شود و دفعات آن به کمترین حد ممکن در هفته محدود شود. از مواد شیمیایی خشن، صابون‌ها یا آب لوله‌کشی حاوی کلر باید اجتناب شود، زیرا می‌توانند باعث تحریک و التهاب شوند.

استفاده از روان‌کننده و کاندوم: دو جزء ضروری

دو مورد از حیاتی‌ترین اجزای رابطه جنسی مقعدی ایمن، روان‌کنندگی فراوان و استفاده مداوم از کاندوم است.

انتخاب روان‌کننده مناسب:

مقعد روان‌کننده طبیعی برای خود تولید نمی‌کند بنابراین استفاده از یک روان‌کننده مناسب برای کاهش اصطکاک، جلوگیری از پارگی و تضمین راحتی فردی یک ضرورت مطلق است.

انواع روان کننده ها:

• بر پایه آب: این روان‌کننده‌ها به طور گسترده در دسترس هستند، برای کاندوم ایمن هستند و به طور کلی با تمام ادوات جنسی سازگارند. با این حال، آن‌ها بسیار سریع خشک می شوند و نیاز به استفاده مجدد و مکرر در آنها بسیار دیده می شود.
• بر پایه سیلیکون: بسیاری از کاربران و برخی متخصصان، روان‌کننده‌های بر پایه سیلیکون را برای رابطه جنسی مقعدی به دلیل لغزندگی عالی و طولانی‌مدت آن‌ها توصیه می‌کنند. آن‌ها همچنین برای کاندوم ایمن هستند اما می‌توانند آلات جنسی سیلیکونی را تخریب کرده و ممکن است پارچه‌ها را لکه‌دار کنند. برخی داده‌های بالینی نشان می‌دهد که روان‌کننده‌های بر پایه سیلیکون ممکن است کمتر از روان‌کننده‌های بر پایه آب، پوشش مخاطی رکتوم را تحریک کنند و به طور بالقوه خطر ابتلا به عفونت های منتقله جنسی از طریق مقعد را کاهش دهند.
• بر پایه روغن: این نوع روان‌کننده هرگز نباید با کاندوم‌های لاتکس استفاده شود، زیرا روغن می‌تواند باعث تجزیه لاتکس شود و یکپارچگی و محافظت کاندوم را به خطر اندازد.

استفاده از کاندوم:

کاندوم‌ها مؤثرترین روش برای جلوگیری از بارداری و انتشار عفونت های جنسی هستند. آن‌ها همیشه باید برای رابطه جنسی مقعدی استفاده شوند مگر اینکه هر دو شریک در یک رابطه تک‌همسری متقابل باشند و وضعیت ابتلای خود به هر نوع عفونتی را قبلا تأیید کرده باشند. سازمان غذا و دارو (FDA) برندهای خاصی از کاندوم را به طور خاص برای رابطه جنسی مقعدی تأیید کرده است، که خطرات و نیازهای منحصر به فرد آن را به رسمیت می‌شناسد.

نکته مهم: به این نکته حتما توجه کنید که هنگام تغییر از رابطه مقعدی به واژنی یا دهانی، استفاده از یک کاندوم جدید برای جلوگیری از انتقال باکتری و کاهش خطر عفونت قطعا ضروری است.

تکنیک و سرعت در رابطه جنسی مقعدی

یک رویکرد آهسته و آگاهانه از طرف هر دو شریک جنسی برای یک تجربه راحت و لذت‌بخش حیاتی است. توصیه می‌شود قبل از اقدام به دخول با یک انگشت روان‌کننده یا یک جسم کوچک با روان کنندگی فراوان و با تحریک خارجی آن با آهستگی بسیار شروع شود. این کار به عضلات اسفنکتر مقعدی اجازه می‌دهد تا شل شوند و بدن با احساس مربوطه سازگار شود. هنگام استفاده از اجسام، حیاتی است که اطمینان حاصل شود که دارای یک پایه باشد به صورتی که قسمت پایه ای آن وارد مقعد نشود تا از گم شدن آن در داخل روده جلوگیری شود، که می‌تواند نیاز به یک خارج سازی اورژانسی در اتاق عمل جراحی داشته باشد.

مدیریت شرایط موجود و چالش‌های سلامت مقعد

بواسیر یا هموروئید:

بواسیر یا هموروئید بالشتک های عروقی متورم در داخل یا اطراف مقعد هستند که می‌توانند توسط اصطکاک و فشار تحریک شوند. داشتن رابطه جنسی مقعدی با وجود بواسیر می‌تواند درد را بدتر کند، باعث خونریزی شود و حتی منجر به پارگی آن شود. یک بواسیر پاره شده یک زخم باز ایجاد می‌کند که به طور قابل توجهی خطر عفونت، از جمله انتقال عفونت های جنسی را افزایش می‌دهد. به همین دلیل، به طور کلی توصیه می‌شود که در زمان ابتلای فعال به هموروئید یا بواسیر از رابطه جنسی مقعدی پذیرنده اجتناب شود و به پاکه های هموروئید اجازه داده شود تا بهبود یابد. اما به هر دلیلی فرد پذیرنده تصمیمی برای ادامه رابطه جنسی مقعدی داشته باشد، استفاده از روان‌کننده فراوان و کاندوم و اطلاع‌رسانی هرگونه ناراحتی به شریک جنسی ضروری است.

فیشر یا شقاق مقعدی:

شقاق مقعدی یک پارگی کوچک و دردناک در پوشش کانال مقعدی است که می‌تواند ناشی از رابطه جنسی مقعدی، زور زدن در طول دفع مدفوع، یا اشکال دیگر آسیب های موضعی باشد. یک شقاق فعال یک زخم باز است که خطر بسیار بالاتری برای انتقال عفونت های جنسی دارد. اکثر شقاق‌های حاد می‌توانند با مراقبت شخصی مناسب، از جمله حفظ یک رژیم غذایی با فیبر بالا، مصرف مایعات فراوان و نشستن در آب گرم بهبود یابند. با این حال، شقاق‌های مزمن ممکن است نیاز به مداخله پزشکی با کرم‌های موضعی یا در موارد شدید، جراحی داشته باشند.

بی‌اختیاری مدفوع: یک نگرانی نادر اما قابل درمان

در حالی که یک پیامد رایج نیست، بی‌اختیاری مدفوع یک عارضه بلندمدت نادر اما ممکن از آسیب عضلات اسفنکتر مقعدی است که می‌تواند ناشی از رابطه جنسی مقعدی مکرر یا با زور باشد. این وضعیت با ناتوانی در کنترل مدفوع و گاز مشخص می‌شود. یک جنبه کلیدی در مدیریت این خطر، انجام ورزش‌های کف لگن، مانند کگل و همچنین فیزیوتراپی عضلات کف لگن است که می‌تواند به تقویت عضلات اسفنکتر کمک کند و ممکن است در پیشگیری یا بهبود این مشکل کمک کننده باشد. پیشرفته ترین و نوین ترین روش های تقویتی کف لگن برای جلوگیری و بهبود بی اختیاری مدفوعی و گاز در کلینیک دکتر پرهام فراهانی آماده ارائه خدمت به بیماران می باشد.

به این نکته توجه داشته باشید که در زمان رابطه جنسی مقعدی یک سیکل معیوب و تکرارشونده ایجاد می شود که در آن درد منجر به گرفتگی و اسپاسم عضلات و خود اسپاسم منجر به درد بیشتر می‌شود. هنگامی که یک فرد ابتلا به یک بیماری مقعدی مانند بواسیر یا شقاق دارد، اصطحکاک و فشار ناشی از رابطه جنسی مقعدی می‌تواند مشکل را تشدید کند، و باعث درد و آسیب اضافی شود. این درد می‌تواند باعث شود عضلات مقعدی به طور غیرارادی منقبض شوند و تلاش‌های بعدی برای نفوذ را دشوارتر و دردناک‌تر سازد. این چرخه می‌تواند باعث ناراحتی فیزیکی و روانی قابل توجهی شود و احتمال یک تجربه مثبت را کاهش دهد. بنابراین درمان بیماری های زمینه ای مقعد مانند هموروئید و شقاق قبل از هر اقدامی یک اصل اساسی است. تمامی درمان های پیشرفته و نوین بیماری های مقعد در کلینیک دکتر پرهام فراهانی متخصص جراحی های پیشرفته مقعدی و روده در حال ارائه به بیماران عزیز می باشد. اولویت دادن به بهبودی وضعیت مقعد و گوش دادن به سیگنال‌های طبیعی بدن یک ضعف نیست؛ بلکه یک استراتژی حیاتی برای شکستن این چرخه و تضمین سلامت بلندمدت و یک رابطه مثبت جنسی با شریک عاطفی است.

چه زمانی به دنبال مراقبت‌های پزشکی باشیم؟

مراقبت اورژانسی

برخی از علائم نیاز به توجه فوری پزشکی دارند. بسیار مهم و حیاتی است که در صورت تجربه هر یک از موارد زیر پس از رابطه جنسی مقعدی با مراجعه زودهنگام به پزشک جراح با تجربه و حاذق در زمینه تشخیص و درمان بیماری های مقعد به دنبال کمک اضطراری باشید:

• خونریزی شدید، مداوم، یا سنگین از مقعد
• درد یا گرفتگی شدید شکمی
• احساس سرگیجه، سبک‌سری، یا غش
• یک شیء، مانند یک اسباب‌بازی جنسی، که در داخل مقعد گیر کرده باشد

مشاوره با پزشک در مورد علائم غیر اورژانسی اما نگران‌کننده:

برای سایر علائم، که کمتر فوری اما هنوز نگران‌کننده هستند، یک قرار ملاقات با یک متخصص جراحی مقعد و روده توصیه می‌شود. افراد باید به پزشک مراجعه کنند اگر:

• دردی را تجربه می‌کنند که بیش از ۲۴ تا ۴۸ ساعت ادامه دارد.
• خونریزی مداوم مقعدی که بیش از یک یا دو روز طول می‌کشد.
• احساس یا لمس یک توده در داخل یا اطراف مقعد که از بین نمی‌رود.
• یک ترشح غیرمعمول مخاطی.
• خارش یا تحریک مداوم.
• از دست دادن کنترل مدفوع یا گاز
• هر گونه علائم یک عفونت مانند زخم‌ها، برجستگی‌ها، یا تب

ارزش معاینه و غربالگری برای جمعیت‌های در معرض خطر

اقدامات پیشگیرانه برای کاهش خطرات بلندمدت حیاتی هستند. مرکز کنترل بیماری ها توصیه می‌کند که مردانی که از نظر جنسی فعال هستند و با مردان رابطه جنسی دارند (MSM) حداقل سالانه، یا هر سه تا شش ماه اگر در معرض خطر بالاتری هستند، برای عفونت های منتقله از طریق جنسی مانند کلامیدیا، سوزاک و سیفلیس غربالگری شوند.

افرادی که در معرض خطر بالاتری برای سرطان مقعد هستند یا سابقه زگیل تناسلی دارند، باید معاینات و غربالگری‌های منظم سرطان مقعد را توسط پزشک متخصص جراحی مقعد داشته باشند. این غربالگری‌ها، که می‌تواند شامل پاپ اسمیر یا آنوسکوپی(دیدن داخل مقعد با دستگاه) با وضوح بالا باشد، برای تشخیص ضایعات پیش‌سرطانی وامکان مداخله زودهنگام را فراهم می‌کنند.

یک چالش مهم در مدیریت سلامت مقعد، همپوشانی علائم بین شرایط خوش‌خیم و بدخیم است. بسیاری از علائم هشداردهنده سرطان مقعد، مانند خونریزی، درد، خارش، یا وجود یک توده، علائم بسیار شایع در موارد خوش‌خیم مانند بواسیر و شقاق مقعدی نیز هستند. این می‌تواند افراد را به خودتشخیصی و فرض کم‌خطرترین علت، به ویژه اگر احساس خجالت یا اضطراب در مورد بحث در مورد سلامت مقعد با پزشک دارند، سوق دهد. این فرض می‌تواند باعث تأخیرهای جدی و حیاتی در مراجعه به پزشک و به تبع آن تشخیص و درمان دیرهنگام شود و به طور بالقوه به یک وضعیت زمینه‌ای جدی اجازه بدتر شدن و به وخامت کشیده شدن بدهد. یک تشخیص صحیح توسط پزشک مجرب و باتجربه در این حوزه تخصصی بسیار مهم است؛ یک فرد هرگز نباید برای هر علامت مداوم یا نگران‌کننده‌ای به خودتشخیصی تکیه کند و یا به دلیل شرم از مراجعه خودداری کند زیرا که تاخیر در مراجعه می تواند تهدید کننده سلامت و جان بیمار باشد.

نتیجه‌گیری: آگاهی برای یک زندگی جنسی سالم

مطالب ذکر شده نشان می‌دهد که رابطه جنسی مقعدی می‌تواند یک فعالیت جنسی لذت‌بخش و رضایت‌بخش باشد، اگر با دانش و مراقبت به آن نزدیک شویم. کلید کاهش خطرات بهداشتی مرتبط با آن در یک درک جامع از آناتومی مقعد و تعهد به شیوه‌های ایمن و توافقی دو طرفه نهفته است. مؤثرترین استراتژی‌ها شامل استفاده مداوم از کاندوم و روان‌کننده فراوان است، که به عنوان موانع حیاتی در برابر عفونت و آسیب فیزیکی عمل می‌کنند.

حفاظت از سلامت مقعدی، چیزی فراتر از اقدامات احتیاطی در طول یک برخورد جنسی واحد است. این امر نیازمند یک تعهد بلندمدت به یک رژیم غذایی با فیبر بالا، ارتباط آگاهانه با شریک جنسی و انجام غربالگری‌ها و معاینات منظم توسط پزشک متخصص و با تجربه در زمینه ی بیماری های مقعد است. با داشتن اطلاعات دقیق، می توانید کاملا آگاهانه در مورد سلامت مقعد و ایجاد مراقبت از خود، تصمیم‌گیری نمایید.